Colombia staat nu niet meteen bekend om z’n hoge prijzen, maar voor de backpacker die z’n peso het liefst twee keer uitgeeft, komt colombiablog.nl met 5 handige budgettips.

# 1 Slim boeken loont
Vanzelfsprekend zijn de duurste maanden om op reis te gaan december, juli en augustus. Omdat dan iedereen vakantie heeft, ook in Colombia. Wie niet gebonden is aan de schoolvakanties  boekt dus beter voor het voor- of najaar. Het schijnt dat vroegboeken vaak voordelig is, maar extreem laat boeken – als je dat geen stress oplevert – kan ook goed uitpakken. Vroeg je ticket boeken zou namelijk voordeliger moeten zijn omdat het voor de vliegmaatschappij wel zo fijn is om al in een vroeg stadium flink wat stoelen te hebben verkocht. Al wordt gesuggereerd  dat vliegmaatschappijen vroegboekers als zekerheidszoekers zien en de prijs dus niet te laag houden. Op zoek naar zekerheid ben je immers toch wel bereid iets meer te betalen. Last-minute boekers vullen de laatste lege vliegtuigstoelen op en worden daartoe aangezet door vaak scherpe prijzen.

Ook een veelgehoorde theorie is om in december te boeken voor een vlucht in het aankomende nieuwe jaar. In december zouden de prijzen lager zijn. Websites als www.skyscanner.nl bieden de mogelijkheid om een alert in te stellen. Je krijgt dan steeds een melding op het moment dat de ticketprijs van de door jouw gezochte vlucht daalt. De kans is echter groot dat een prijsvechter je een goed aanbod doet, dus kijk wel naar de voorwaarden (hoeveel overstaps, moet ik extra betalen voor bagage etc.) en staar je niet alleen blind op de lage prijs.

KLM vliegt sinds een paar jaar rechtstreeks vanaf Amsterdam op Bogota (en terug via een korte tussenstop in Cali). De Koninklijke Luchtvaartmaatschappij is meestal niet de goedkoopste, maar dat verandert plotsklaps tijdens de werelddealweken die het een aantal keer per jaar voert. Met een beetje mazzel heb je al een retourtje Bogota voor 550 tot 600 euro.

# 2 Reis met de bus
Een taxi is in Colombia niet duur, maar het kan altijd goedkoper. En avontuurlijker. Reizen met een lokale bus is zelden duurder dan 2.000 pesos, circa 60 cent. Ze zitten vaak propvol – dus let op je spullen – maar aan aanspraak is er geen gebrek. De bussen stoppen over het algemeen op de plek waar de passagiers het aangeven, dus verwacht veel stops ook op onverwachte plaatsen.

# 3 Eet lokaal
Uit eten gaan is in Colombia goed betaalbaar. Kies je voor een vestiging van een populaire keten als Crepes & Waffles of OMA, dan eet je prima voor ongeveer de helft wat een dergelijk restaurant in Nederland zou kosten. Spotprijzen vind je bij lokale eettentjes met een menukaart vol typisch Colombiaanse gerechten. Denk aan kip, rijst en bonen, soepen op basis van maïs of aardappelen en arepa’s. Een stevige lunch voor omgerekend circa 3 euro is dan niet uitzonderlijk.

# 4 Pin slim
De pinlimiet bij sommige Colombiaanse banken is 400.000 pesos. Dat is circa 120 euro. Maar dan betaal je wel vaak 5 euro aan pinkosten en een transactiebedrag van 2,25 euro bij je Nederlandse bank. Dik 7 euro op een totaalbedrag van 120 euro is natuurlijk gekkenwerk. Het Amerikaanse Citibank – overal in Colombia te vinden – laat je pinnen tot omgerekend 500 euro. Bij een zeer gunstige koers krijg je tot 1,8 miljoen pesos uit het apparaat, maar bij de huidige koers 1,5 tot 1,6 miljoen. Op 500 euro valt 7 euro aan pin- en transactiekosten (circa 1,5 procent van het totaalbedrag) al weer wat mee.

# 5 Slaap in een hangmat
De goedkoopste vorm van overnachten is natuurlijk kamperen of een variant daarop. In het Nationaal Park Tayrona vind je veel backpackers die slapen in een hangmatje. Zeker in het Caraïbische noorden is dat geen straf (als de muggen je niet weten te vinden). Iets duurder, maar ook een goede manier is slapen in een hostel. Voor 40 euro heb je vaak al een hotelkamer waar het je aan niets ontbreekt. Ook leuk en vaak voordelig: een slaapplaats zoeken via AirBnB, want die zijn ook actief in Colombia.
https://www.airbnb.com.co/

Colombianen zijn heerlijke mensen. Open en gastvrij, levendig en vrolijk. Maar ze zijn ook wel een beetje vreemd. Nou ja, als je het een gringo vraagt natuurlijk.

# 1 Aardbeien met kaas, arepa’s en zoete broodjes
Zit je nietsvermoedend op je toetje te wachten bij een restaurant – een flinke berg verse aardbeien – blijken ze bedolven onder een berg geraspte kaas. Dit moet een vergissing zijn. Maar nee, waar het ene land zweert bij slagroom, kiest het andere voor kaas. Over je fruit dus. En wat voor ons een broodje kaas is, dat is voor de Colombiaan een arepa. Een weeïge platte maïskoek die je echt overal kunt kopen. Ze komen in verschillende varianten, maar over het algemeen zijn ze de hoofdbestanddelen maïs en kaas. En de smaak: die is niet aan elke Europeaan besteed. De overvloed aan arepa’s verklaart meteen het gebrek aan lekker brood. Het is vaak voorverpakt, maandenlang houdbaar, wit en zacht, zonder ‘bite’ en vooral zoet. Al is er steeds vaker Europees brood te vinden in de vorm van een verse ‘seis granos’.

# 2 Twijfel bestaat niet
Een beetje gecharcheerd gezegd: Colombianen twijfelen nooit. Ze weten je altijd feilloos de juiste weg te vertellen – meestal eindig je niet waar je zijn moet – en specialisten hebben áltijd een goed advies. Als je ‘loodgieter’ je na een korte inspectie vertelt dat je hele gootsteen gesloopt moet worden om de lekkage te stoppen, doet hij dat zo overtuigend dat je bijna de sloophamer al erin zet. Totdat blijkt dat een andere loodgieter je probleem verhelpt met een simpel rubber ringetje van 20 cent. Financieel adviseurs, overheidsfunctionarissen en winkelbediendes zijn allemaal behept met het zelfde ‘twijfelen-is-dom-dus-ik-zeg-maar-iets-dat–kant-nog-wal-steekt’-virus. Vaak heel charmant en goed bedoeld, nog vaker uiterst irritant als je niets met de goede raad blijkt te kunnen.

# 3 Geen heer in het verkeer
Dat er richtingaanwijzers op een auto zitten, weet geen enkele Colombiaan. En dat stilstaan of oversteken in een bocht niet verstandig is, evenmin. Ook kun je van de uiterst linkerbaan zonder te kijken een paar rijstroken oversteken om toch rechts af te slaan. Fietsers en voetgangers in de buurt? De auto heeft – of neemt – altijd voorrang. Tegen het verkeer inhalen; ook dat mag. En je auto laten staan en in plaats daarvan de fiets nemen? Ben je gek!

# 4 Heel rijk of behoorlijk arm
Een uurtje zwemles voor je kind op een zwemschool in een goede wijk: 15 euro. Inschrijving voor een hardloopwedstrijd: vanaf 18 euro. Naar de kapper: 2 euro. Een hele dag een hulp in huis: 15 euro. In Colombia moeten heel veel mensen – met vaak best een normale baan – rondkomen van 1 miljoen pesos per maand. Of nog minder. Dat is bij de huidige wisselkoers 300 euro. Dan is deelname aan de halve marathon van Bogota onbetaalbaar. Je kind naar zwemles gaat dan ook niet. Laat staan dat je een goede verzekering of kinderopvang kunt betalen. Maar dan heb je ook de andere kant: de Colombianen met salarissen van een Europees niveau. Die hun kind voor meer dan duizend euro per maand naar een privé (basis)school sturen. Met minimaal vier auto’s voor de deur om de ‘pica y placa’ (op basis van je kenteken mag je op sommige dagdelen de weg niet op) gerieflijk door te kunnen komen.

# 5 Onbeschoft en supersociaal
Nog zo’n tegenstrijdigheid in de Colombiaanse samenleving waar maar moeilijk aan te wennen is voor een ‘gringo’: de super-sociale Colombiaan die tegelijkertijd behoorlijk onbeschoft is. Colombianen staan bijna altijd open voor een praatje, zijn hartelijk, helpen je meteen als ze zien dat je in de problemen zit en nodigen je uit bij hun thuis als ze je nog nauwelijks kennen. Tegelijkertijd komen ze opvallend vaak afspraken niet na – ze melden zich dan ook niet af – dringen voor als het even kan (vooral met de auto) en zetten huiselijke nachtelijke feestjes gewoon door ook als de hele buurt klaagt. Ook een fijne eigenschap van de Colombiaan – excuus voor het generaliseren – is even een vraagje tussendoor stellen aan de medewerker op het moment dat jij geholpen wordt bij de bank of aan de kassa. In plaats van ‘u moet even op uw beurt wachten’, laat de medewerker je meestal als een baksteen vallen en helpt de voorpieper als je niet adequaat genoeg reageert.

# 6 In de rij
Een tafeltje reserveren in een restaurant is er zelden bij. Je komt en vraagt of er een tafeltje vrij is. Kom je bij een populaire tent – zoals de ketens Wok en Crepes&Waffles – aan, dan staat er dus regelmatig een wachtrij voor de deur. Zo sta je ook steevast (en lang) in de rij tijdens het spitsuur in Bogota, bij het gemeentekantoor en bij de kassa van elke supermarkt. Colombiaanse kassajuffen en meneren behoren tot de traagste ter wereld, mede geholpen door het spervuur van vragen en kortingsbonnetjes van klanten.

Colombia in 5 vooroordelen

Colombia is gevaarlijk. En wat heb je er sowieso als toerist te zoeken? Zomaar een paar vooroordelen die er nog altijd leven onder de gemiddelde reiziger. Voor hen is er goed nieuws; er is amper iets van waar. De grootste vooroordelen ontkracht door Colombiablog.nl.

#1 Het is er gevaarlijk

‘Geen bijzondere veiligheidsrisico’s’, zo luidt het Reisadvies van de Rijksoverheid voor de toeristische gebieden in Colombia. Het imago van een zeer gevaarlijk land – drugsgeweld, FARC – is Colombia al sinds de eeuwwisseling van zich af aan het schudden. Dankzij twee stevige presidenten, voortvarende burgemeesters in de grote steden – geholpen door een stevige economische wind in de rug – worden de grote problemen aangepakt. Het land is nog lang niet waar het zijn moet, maar het positivisme is groot en de veiligheid op de toeristenbestemmingen zeer goed op orde. In combinatie met een voorzichtige reiziger (toon niet je waardevolle bezittingen, pak alleen officiële taxi’s en let een beetje beter op als je ’s avonds op pad gaat) is de kans op een droomreis levensgroot.

#2 Het is er tropisch

Doordat de Andes door Colombia slingert, liggen veel steden en gebieden op hoogte. Hoofdstad Bogota torent 2.600 meter boven de zeespiegel uit. Met een temperatuur van een graad of twintig is het er niet ijskoud, maar zeker op bewolkte dagen en in de avond is een jas geen overbodige luxe. Ook Medellin en Cali liggen op (een meer bescheiden) hoogte. Medellin wordt daarom de stad van de eeuwige lente genoemd. Dat is in Colombia synoniem voor een graad of 25 elke dag. Echt tropisch warm is het in het Caraïbische noorden (Cartagena, NP Tayrona) en in Amazone-stad Leticia.

#3 Iedereen is arm

Colombia is een ontwikkelingsland met een enorme inkomensongelijkheid. Een fulltime maandsalaris van omgerekend een paar honderd euro is helemaal niet ongebruikelijk. En dan heb je als kapper, bankbediende of portier een normaal beroep. Ben je psycholoog, tandarts of werk je voor een internationale onderneming kun je zomaar ineens duizenden euro’s op maandbasis verdienen.
Feit is dat miljoenen mensen arm zijn, zeker op het platteland. In de grote steden zie je dat er ook een enorme middenklasse bestaat van mensen die het goed hebben. De economie groeit jaarlijks flink – de afgelopen jaren gemiddeld vijf procent – en dat geld vloeit deels in de zakken van de bevolking. Het investeringsklimaat in Colombia is bovendien uitstekend.

#4 Er is niets te beleven

Colombia heeft mooie (koloniale) steden en dorpjes (Medellin, Cartagena, Villa de Leyva, Popayan), prachtige natuur (hoge Andes-pieken, Amazone-jungle, woestijn, Caraïbische kust), een rijke cultuur (El Dorado lag in Colombia, het carnaval van Barranquilla en Pasto) en een zeer vriendelijke bevolking. Om alle hoogtepunten te kunnen aanschouwen heb je aan een rondreis van drie weken nog niet genoeg. Zeker niet als je na de lus Bogota (eerst zuidwaarts en dan via Cali en de koffiedriehoek richting Medellin) het Caraïbische noorden aandoet, een week uittrekt voor de Verloren Stad (Ciudad Perdida), langs de San Blas-eilanden vaart en afsluit met een bezoek aan de jungle via Leticia.

#5 Het is toeristisch onontgonnen gebied

Colombia is een divers en groot land (een oppervlakte gelijk aan Spanje en Frankrijk bij elkaar). Colombianen gaan daarom graag in eigen land op vakantie. Bovendien hebben ze 15 lange weekenden per jaar als gevolg van een recordaantal feestdagen. Dat betekent dat het met de toeristische voorzieningen wel goed zit. Je kunt tal van prima accommodaties vinden. Doordat Colombia zo immens is en veel oerwoud en bergen kent, is het gebruikelijk veel te vliegen. De meeste luchtvaartmaatschappijen hebben daarom ook een moderne vloot en een dienstregeling die lijkt op een spoorboekje. Massa-toerisme kent Colombia – gelukkig – nog niet. Tijdens je zesdaagse hike naar en van de Verloren Stad bijvoorbeeld, het equivalent van het overbevolkte Machu Picchu, kom je nauwelijks iemand tegen. Heerlijk!