De directeur van het Colombiaanse Bureau van de Statistiek (DANE), Juan Daniel Oviedo, meldde dat uit een recente telling van daklozen blijkt dat tussen 2017 en 2021 34.091 mensen in die toestand waren geregistreerd.

Oviedo wees erop dat de meerderheid van de daklozen geconcentreerd is in Bogotá, Cali, Medellín, Barranquilla, Bucaramanga en Cúcuta.

De directeur van DANE gaf aan dat de bevolking die in deze omstandigheden leeft relatief jong is. “Wat we zien is een populatie tussen de 25 en 44 jaar oud, die steeds meer is toegenomen”, zei Oviedo.

De directeur van DANE zei dat de telling die werd toegepast in 1.103 gemeenten van het land, en dat 392 van hen deze populatie hebben, terwijl 728 gemeenten geen straatbewoners hebben.

Oviedo wees erop dat gemeenten die geen daklozen hebben, te verklaren is aan het feit dat ze een kleine populatie hebben. ” In gemeenten met minder dan 1.000 inwoners is deze situatie onwaarschijnlijk”, zei hij .

Van de 34.900 daklozen in het land zijn er ongeveer 1.452 Venezolaanse migranten (5,45%), waarbij Santa Marta, Riohacha en Cúcuta de steden zijn waar deze kwetsbare bevolking het meest geconcentreerd is.

De redenen waarom deze mensen op straat zijn gaan leven, was de belangrijkste het gebruik van psychoactieve stoffen.

“Meer dan een derde van de daklozen, bijna vier op de tien, melden dat het begin van hun toestand als dakloze te wijten is aan het gebruik van psychoactieve stoffen”, aldus Oviedo.

Daarna volgden de categorieën gezinsconflicten en -problemen, en economische problemen.

Wat de duur van het verblijf op straat betreft, zei de ambtenaar dat meer dan 60% van de ondervraagden in alle geografische contexten al vijf jaar of langer op straat leeft.