De mountainbikekampioen daalde af in een zoutmijn aan 70 km/u op een track van twee kilometer lang in de buurt van Zipaquirá Bogotá. Daar vind je het eerste wonder van Colombia, een Zoutkathedraal in een ondergrondse zoutmijn. Het is een unieke toeristische attractie die meerdere prijzen heeft gekregen voor zijn opmerkelijke architectuur en zijn culturele, religieuze en ecologische betekenis. Dankzij Red Bull-atleet Gutiérrez is het nu ook ’s werelds eerste ondergrondse afdaling.
Hoe heb je voor het eerst gehoord over dit parcours en hoe is dit project tot leven gekomen?
Gutiérrez: “De eerste keer dat ik hoorde over dit parcours was jaren geleden – misschien 10 jaar geleden. Ik had een race daar: het was een goede baan, het was een goed evenement, maar het was niets vergeleken met wat we droomden dat mogelijk was, de track die we konden bouwen voor dit soort evenement, dit soort video. De track zelf had veel potentieel, dus dat is hoe het project tot stand is gekomen.”
Wat maakt het zo riskant?
“Nou, het is waarschijnlijk de moeilijkste track in Colombia, want het is enorm technisch. Het is echt een uitdaging, je moet je grenzen kennen en je moet je vaardigheden en capaciteiten weten, want de sprongen zijn enorm op sommige delen. En soms zijn de sprongen niet groot, maar je moet nog altijd de snelheid hoog houden om in de flow te blijven. Dus om die flow te houden, om de sprongen te doen, moet je vertrouwen hebben, anders kunnen de gevolgen zwaar zijn.”
Hoe lang duurde het om het parcours af te werken en wanneer vond het plaats?
“Het duurde niet zo lang om van start tot finish te rijden, maar het was zeker eng! Het was half oktober; het kostte ons een paar uur om alles af te werken. Maar om ons comfortabel te voelen en tevreden te zijn met de sprongen kostte het ons een paar uur om een paar pogingen te doen.”
Was er een val, een probleem, een moment waarop je het gevoel had dat je niet zou slagen in je opdracht?
“Er waren niet zo veel momenten dat ik bang was of bijna crashte, maar het lastigste deel was toen het regende. Om over de vaten en gaten te springen, waren we toch een beetje bang en toen moesten we stoppen met filmen, omdat het riskant werd in natte omstandigheden. Dat was waarschijnlijk het engste deel. Toen we in de zoutmijn waren, konden we niet zien wat er op ons afkwam. De zichtbaarheid was verschrikkelijk, want het was super donker, ongelofelijk eng! Met de bril, met alle lichten die we hadden … Het was zo moeilijk om te zien wat er kwam! Ik was in de war en dacht, wat ben ik aan het doen? Wat heb ik mezelf aangedaan? Het was toch cool. Ik ging voorbij mijn grenzen en mijn angsten, zelfs al was ik bang. Maar toen dacht ik, nou ja, we zijn hier, laten we proberen om dit te realiseren. Laten we proberen om er het beste van te maken.” (bron:sport.be, redbull)
