In deze interessante novelle laat de Colombiaanse auteur Vásquez zijn hoofdpersoon twintig jaar in de waan dat hij succes heeft, om hem vervolgens ruw wakker te schudden uit deze droom.
In de Colombiaanse hoofdstad Bógota kunnen reputaties worden gemaakt en gebroken door de spotprenten van Mallarino.
Hij is een geboren tekenaar met een scherp observatievermogen, die met enkele halen van zijn Oost-Indische inkt een slagveld kan aanrichten.
In het begin van zijn loopbaan lacht het leven hem tegemoet. Hij krijgt een relatie met een intelligente vrouw, ze krijgen een schattige dochter, en de redactie van zijn krant draagt hem op handen.
Al zijn tekeningen worden onvoorwaardelijk geplaatst, en ook onder het publiek oogst Mallarino bewondering met zijn compromisloze spitsvondigheden.
De kentering
Er komen barsten in zijn bestaan als zijn echtgenote, de antenne van de moraal, een gedragsverandering bij haar man bespeurt. Als een van zijn spotprenten verstrekkende gevolgen krijgt die hem eigenlijk het schaamrood naar de kaken moeten brengen, ziet zij iets anders: “[…] een soort angst die jij hun inboezemde, ja, angst en ontzag. En daarna kwam het ergste: toen ik zag dat je trots was. […] Ik weet niet wie je bent, maar één ding weet ik wel: dat ik hier niet wil zijn.’
Zijn vrouw lijkt niet de enige die zich ongemakkelijk begint te voelen in Mallarino’s bijzijn. Het is een gegeven dat schrijvers bij hun familie, vrienden en kennissenkring vaak de schroom of zelfs de vrees opwekken dat ze ooit op weinig florissante wijze in een roman terechtkomen, en de spotprenttekenaar wacht een soortgelijk lot. Als hij een thuis een feestje organiseert, is de spanning onder zijn gasten voelbaar.
De afrekening
Het voorval dat tijdens die housewarming plaatsvindt, zal Mallarino’s ondergang inzetten. Daar laat Vásquez een hele tijd overheen gaan, twintig jaar maar liefst. Twintig jaar waarin Mallarino in de veronderstelling verkeert dat hij succes heeft, dat hij, kortweg, goed bezig is, maar Vásquez schudt hem ruw wakker uit die droom. Het voorval van twintig jaar geleden dwingt Mallarino een groot deel van zijn leven te evalueren. En dat niet alleen.
Hij moet een morele keuze maken en zichzelf kwetsbaar opstellen, zich opofferen zelfs – hij die altijd uitsluitend op de zwakke plekken van anderen gericht was. “Hij besefte dat hij weliswaar geen enkele controle had over het ongrijpbare, vluchtige verleden, maar dat hij zich zijn eigen toekomst in alle helderheid kon herinneren.” Wat een genadeloze afrekening, en wat werkt Vásquez daar prachtig naartoe.
