“Prins Ananas”,  Next-redacteur Lex Boon, heeft een hobbyproject dat zich bezig houdt met de ananas. Lex Boon, de ananaskenner schreef het volgende artikel over de Global Pineapple Conference in Costa Rica. Volgens het artikel van Boon heeft Colombia een grote potentie om ananas te kweken op grote schaal.

De mysterieuze Colombiaan op het ananascongres

De meest fascinerende gast op de Global Pineapple Conference in Costa Rica, die ik vorig jaar bezocht, was de man die zich niet aan de vooraf gecommuniceerde dresscode had gehouden. In plaats van een guayabera, het deftige witte geborduurde tropenshirt, droeg Belisario Caicedo gewoon een net pak. De kleine Colombiaan, kalend en met sproeten op zijn voorhoofd, was zwijgzaam en hield zijn grote zonnebril de hele dag op.

„Onderschat hem niet”, fluisterde de Amerikaanse organisator Will Cavan toen ik vroeg wie hij was. „Hij is een nieuwkomer, maar iedereen in deze zaal is bang voor wat hij te vertellen heeft.”

Er heerste sowieso wantrouwen in het kleine zaaltje van het luxe hotel. Het congres werd voor het eerst georganiseerd en de veertig man die waren komen opdagen, wisten niet wat ze moesten verwachten. Samenwerken en informatie delen met andere spelers in de keten waren ze niet gewend, en nu was er ineens een koepelorganisatie in het leven geroepen die juist daarvoor pleitte.

Maar ze moeten wel, legde Cavan uit. Dankzij de extra zoete MD2-variëteit, het succesverhaal uit de ananasgeschiedenis, is de industrie in Costa Rica in vijftien jaar tijd verdriedubbeld. Maar de toekomst is onzeker. Hoge arbeidskosten, gebrek aan goedkope grond, slechte infrastructuur en een groeiende bureaucratie zijn bedreigingen voor de lucratieve ananasexport van het land. De International Pineapple Organisation die Cavan had opgericht – naast een soortgelijk initiatief voor de mangowereld – moet de industrie sterker maken. „Anders is Costa Rica over tien jaar zijn ananasplantages kwijt,” aldus Cavan.

En daarom heerste er een soort vrees voor de nieuwkomer, de Colombiaan. Zijn plantage is nu nog relatief klein, pakweg de grootte van 300 voetbalvelden, maar heeft ontzettend veel potentie. De ananassen groeien in Colombia net zo goed, terwijl arbeid, grond en water goedkoper en ruimer beschikbaar zijn. In theorie zou je alle versnipperde ananasvelden in Costa Rica kwijt kunnen in één gebied in Colombia, met een directe toegangsweg naar de haven. En belangrijk: de regels zijn minder streng. Toen Caicedo dit verhaal vorig jaar op het congres hield, kreeg hij een matig applaus. Een kleine glimlach onder zijn zonnebril kon hij niet onderdrukken.

Afgelopen week was er opnieuw een ananascongres in Costa Rica. Organisator Will Cavan praatte me via de telefoon bij. Ik had wat gemist, zo zei hij. Er was onder meer een presentatie van de auteur die in 1996 het boek Ananas, die königliche Frucht had geschreven. Hij kreeg achteraf een Friend of the Pineapple Industry Award uitgereikt. Voor de rest gingen de gesprekken vooral weer over de toekomst van de industrie in Costa Rica. Zo is er onlangs een milieubelasting voor iedere doos ananassen aangekondigd. En ja, de Colombiaan was ook weer aanwezig, vertelde Cavan, die ook nog een nieuwtje voor me had. Het volgende ananascongres vindt namelijk níet plaats in Costa Rica: ze verhuizen naar Colombia.