Ongeveer zevenduizend personen van verschillende inheemse volkeren uit het departement Cauca, kwamen vandaag in een protestmars aan in de stad Cali om de democratie, de vrede en het recht om veilig te leven te beschermen.

Het kostte de inheemse bevolking drie uur om vanuit Jamundí in de hoofdstad van Valle del Cauca aan te komen. Met ongeveer 200 chivas en andere voertuigen kwamen zij aan in Cali om aan hun protestmars te beginnen.

De inheemse volkeren zullen zich twee dagen vestigen, tot woensdag in afwachting van president Ivan Duque, die gevraagd werd hen te ontmoeten om de problemen van deze gemeenschappen op te lossen, zoals de annexatie van hun grondgebied en de moordaanslagen op hun leiders.

De demonstranten, onder wie vertegenwoordigers van de inheemse regionale raad van Cauca (CRIC), hopen met president Iván Duque te praten over het garanderen van veiligheid voor hun leiders en stabiliteit in de gemeenschappen.

“De situatie rond de illegale mijnbouw en de impact ervan op de door paramilitaire groeperingen belegerde gebieden, evenals de uitvoering van de vredesakkoorden, zijn ook zorgwekkend, aldus Ferney Quintero van het CRIC.

Ze verzekerden dat als de ontmoeting met Duque niet tot stand komt, ze een protestmars naar Bogotá zullen ondernemen.

Het aantal coronabesmettingen in Colombia heeft de 900.000 overtroffen. Het Colombiaanse ministerie van Volksgezondheid meldde zaterdag 8.447 nieuwe besmettingen, waardoor het totaal oploopt tot 902.747. besmettingen.

Het ministerie rapporteerde zaterdag 10 oktober in 24 uur tijd 165 doden door het virus. Het aantal doden door COVID-19 is daarmee opgelopen tot 27.660. Van de 902.747 besmettingen zijn er 89.925 actief besmet.

Van de 89.925 actieve gevallen die Colombia heeft, zitten 72.399 thuis in quarantaine om uit te zieken, dat komt overeen met 80,51%. Aan de andere kant werden 15.485 patiënten in het ziekenhuis opgenomen (17,22%) en 2042 werden opgenomen op een intensive care (2,27%).

Onder de 60-plussers zijn nog steeds het grootste aantal sterfgevallen door Covid-19. Het grootste aantal van de sterfgevallen bevindt zich in de leeftijdsgroep van 70 tot 79 jaar (7155 doden) gevolgd door de leeftijdsgroep van 60 tot 69 jaar (6386 doden)  en 80 tot 89 jaar (5831 doden). De meeste doden vallen onder de mannen met 64% tegenover 36% bij vrouwen. Van het aantal besmettingen is 51% man en 49% vrouw.

Tot op heden is Bogotá de stad met de meeste gevallen. De hoofdstad bereikte het cijfer van 286.311 bevestigde besmettingen nadat 1.488 nieuwe gevallen werden bevestigd in het rapport van afgelopen zaterdag. In het departement Antioquia vindt een flinke toename plaats. Zaterdag werden 2.657 nieuwe gevallen van besmettingen geregistreerd, waardoor het totaal komt op 129.780.

De voormalige Colombiaanse president Álvaro Uribe is na een gerechtelijke uitspraak vrijgelaten van huisarrest. Het Colombiaanse Hooggerechtshof maakte een einde aan de maatregel die Uribe twee maanden geleden was opgelegd, omdat hij wordt verdacht van fraude en van het manipuleren van een getuige.

Het bevel om Uribe in augustus onder huisarrest te plaatsen was de eerste keer dat dergelijke maatregelen tegen een voormalige Colombiaanse president werden gebruikt. Uribe, die het land leidde van 2002 tot 2010, ontkent de beschuldigingen tegen hem. De huidige president Ivan Duque, een protegé van Uribe, steunt zijn voorganger en zegt altijd te geloven in zijn onschuld en eer.

Het onderzoek van het Hooggerechtshof tegen de voormalige president begon in 2012, toen hij de linkse senator Ivan Cepeda beschuldigde van het orkestreren van een complot om hem in verband te brengen met rechtse paramilitaire groeperingen. De rechtbank verwierp de aanklachten tegen de Cepeda, maar zei dat het erop leek dat de heer Uribe getuigen had gemanipuleerd.

In augustus klaagde de heer Uribe dat huisarrest “diepe droefheid veroorzaakt voor mijn vrouw, mijn familie en voor Colombianen die nog steeds geloven dat ik iets goeds heb voor mijn vaderland”.

De staat van dienst van Uribe in Colombia leidt tot verdeeldheid. Velen beschouwen hem als een held wiens harde opstelling een einde maakte aan veel van het geweld van guerrilla-rebellen in het land, die zijn vader in 1983 vermoordden. Anderen zeggen echter dat zijn militaire tactiek heeft geleid tot massale schendingen van de mensenrechten.

Het toerisme in Colombia kreeg donderdag het goede nieuws dat het land genomineerd is voor de beste reisbestemming ter wereld, naast de nominaties in negen andere categorieën.

De wereld blijft ons als bestemming op hoog niveau erkennen en het ontvangen van die 10 wereldwijde nominaties, die bekend staan als de ‘Oscar voor Toerisme’, motiveert ons nog meer om onvermoeibaar te werken voor deze industrie, die de sleutel is tot het economisch herstel van het land, benadrukte Flavia Santoro, de voorzitter van ProColombia.

De organisatoren van de World Travel Awards plaatsten Colombia in 10 categorieën, waaronder de “Leading Destination in the World”. In die categorie zal Colombia concurreren met Brazilië, India, Griekenland, Maleisië, Sri Lanka, Spanje en Chili.

Verschillende steden in Colombia zullen onder andere ook strijden in de categorieën World’s Leading Culinary Destination, World’s Leading Beach Destination, World’s Leading Business Travel Destination, World’s Leading Urban Getaway Destination, Leading Tourism Office in the World en Destinations of Leading Cultural City in the World.

Het toerisme in Colombia blijft zich onderscheiden in de wereld. Elke dag genieten meer bezoekers van de biodiversiteit en het multiculturele karakter van het land. Zo werkt Colombia er elke dag aan om beter voorbereid te zijn om nationale en buitenlandse toeristen veilig en verantwoord te ontvangen, aldus de Colombiaanse krant El Espectador krant.

FARC-commandant Joaquín Gómez heeft dinsdag tijdens een zitting van het tribunaal voor speciale rechtspraak voor de vrede (JEP) de rekrutering van minderjarigen door de FARC erkend. 

Vóór het JEP, dat belast is met het onderzoeken van misdaden die zijn gepleegd tijdens het gewapend conflict tussen de rebellenbeweging FARC en de Colombiaanse regering, las Milton de Jesús Toncel, bekend als ‘Joaquín Gómez’, een brief voor waarin hij de rekrutering en inzet van meisjes en jongens in het gewapende conflict door de FARC toe gaf.

“Hoewel het volgens onze codes verboden was om kinderen onder de 15 jaar te rekruteren, erkennen we dat deze statuten werden geschonden”, zei hij. “We kunnen niet iets teruggeven aan de kinderen die we hebben gerekruteerd en de tijd in de oorlog hebben ingelijfd. Ik ben bereid fouten te erkennen, zowel individueel als collectief, die zich tijdens de oorlog hebben voorgedaan, om de herinneringen van de slachtoffers te respecteren,” zei Gómez.

Hij voegde eraan toe dat minderjarigen nooit rechtstreeks onder dwang werden gerekruteerd, maar hij zei dat hij bereid was zijn excuses aan te bieden voor de zaken die in de FARC hebben afgespeeld.

Tijdens de procedure vroeg de rechter hem ook naar de abortussen binnen de rebellenbeweging. Gómez, gaf een ongebruikelijke term om ze te erkennen. “Als ze al zwanger is, want het hangt ook af van het tijdstip van de zwangerschap, dan werd de “desembarazo” beoefend. De rechter drong aan op zijn vraag over de term “desembarazo” en de verdachte verklaarde dat hij met deze uitdrukking verwees naar abortussen binnen het voormalige FARC. “De ontscheping, meneer, abortus”, zei de FARC-commandant.

Auteur: Andrés Camilo Ledezma

In het eerste deel had ik het even over mijn vriend Bert uit Nederland. Normaal gesproken zou hij in maart naar Cali gekomen zijn. Ik had me er zo op verheugd. En toen gingen de grenzen dicht.

Ik ken Bert sinds drie jaar. We zijn heel close. Hij is journalist en helpt me met het schrijven van verhalen voor deze website. Hij vertelt me dat het virus onder controle was in Nederland, na een heel slechte periode. Het aantal infecties neemt echter weer toe in Nederland nadat enkele beperkingen zijn opgeheven. Een tweede golf, die Spanje, Frankrijk en Engeland al heeft bereikt, dreigt en er zijn nieuwe restricties in Nederland. Bert waarschuwt me: blijf oppassen en wees voorbereid, de tweede golf gaat er ook in Colombia komen. Zeker als je ziet hoe massaal de mensen weer op straat komen en samendrommen bij protestacties en feestjes. Bert zegt dat het een ijsberg is die op de Titanic ligt te wachten. En omdat de infectiecijfers nog niet zo heel erg gedaald zijn, kon de tweede golf wel eens verwoestende kracht hebben.

Lang dachten we in Colombia aan het virus te kunnen ontsnappen, het aantal infecties bleef beperkt. Maar ineens ging de curve stijl omhoog. Ondanks quarantainemaatregelen. Bert checkt de cijfers elke dag. Ik weet dat hij zich zorgen om mij maakt. Sinds de piek van 13.000 besmettingen op 19 augustus en 400 doden op 22 augustus zijn de cijfers aan het dalen. Hoewel nog altijd rond de 8000 infecties en 300 doden per dag, voldoende reden voor president Duque om per 1 september de maatregelen te versoepelen, vooral om de economie weer aan te zwengelen. Die staat op omkiepen, vooral omdat de olie-inkomsten gekelderd zijn door afnemende vraag en ingestorte prijzen.

In een land waar 60 % van de economie informeel is en waar werknemers met ‘officiële’ banen weinig rechten hebben, betekent niet werken geen geld. En omdat er geen sociale uitkering is zoals in Europese landen, kwamen veel mensen in financiële problemen. Spaargeld moest worden opgesoupeerd, vervolgens lenen van familie of vrienden. Menigeen kampte met een voedseltekort. Door heel Colombia zag je rode vlaggen aan huizen hangen als teken “wij hebben honger”. Wanhoop verspreidde zich. Een jaar nadat Bert in Cali was geweest, klampten vrienden en kennissen ‘die man uit dat rijke Europese land’ aan voor geld.

Universiteitsstudent Franco kon de studiekosten niet betalen. Christina kon maar om de dag eten. Jhon uit de nabijgelegen stad Palmira had een klein restaurant, dat op last van de autoriteiten moest sluiten. Tot overmaat van ramp verliet zijn verloofde hem in de tussentijd. Hij moest de huur voor het restaurant nu alleen betalen, want ‘natuurlijk’ verwachtte de verhuurster nog steeds dat de huur werd betaald. Een tante leende hem 500.000 pesos, maar heeft de restauranthuur niet betaald. Hij heeft eten gekocht voor zijn broer, een bouwvakker. Die heeft vrouw en kinderen. Maar het aantal klusopdrachten is flink minder geworden. Familie is belangrijker, Jhon heeft het redden van zijn burgertentje uit het hoofd gezet.

Af en toe werkt hij met zijn broer in de bouw. Maar het is geen vaste baan en ook heel zwaar voor de fragiele Jhon. Daarom dacht hij erover na om te werken als ‘webcam performer’, als je begrijpt wat ik bedoel. Hij heeft het niet gedaan overigens. Hij is er niet het type voor. Zijn ex wel overigens. Je kunt haar boeken als escort voor 200.000 pesos. In deze sector zijn de tarieven door het fors toegenomen aanbod flink gekelderd. Bert wordt geappt door zijn vaste pizzakoerier in Cali, Stiven. “Oh, je bent weer in Nederland? Misschien dat je dan een pizza kan bestellen voor een vriend in Cali?” Door de crisis heeft hij tegenwoordig een bijbaan. Samen met de pizza kun je hem ook persoonlijk bestellen. Ja, veel mensen zijn wanhopig geworden.

Anderen zijn te fatsoenlijk, te trots of niet dapper genoeg om te bedelen. Maar zij lijden ook. Zoals broodjeskoerier Jalvin. Hij levert meestal aan kantoormedewerkers, maar die markt is ingestort. Andrés verkoopt nauwelijks nog mobiele telefoonaccessoires in winkelcentrum Chipichape. Miguel is relatief rijk man, hij komt uit een vrij rijke buurt. Hij leeft van de huur van Airbnb-appartementen, het onderwijzen van salsa en de verkoop van tweedehands luxeauto’s. Alle sectoren zijn gekelderd. Gelukkig heeft hij een financiële buffer. En hij krijgt nog steeds de huur van lokale huurders in de huizen die hij bezit. Een andere Miguel runt de financiën in een familiebedrijf, een soort lokale Amazon. Orders zijn gedaald met 70 % maar ze redden zich nog. Multimediaspecialist Jean heeft minder opdrachtgevers, maar niet minder werk. Eén van zijn opdrachtgevers is een shoppingcenter. Het onderhouden van de website gebeurt de klok rond, omdat online verkopen spectaculair zijn gestegen. En de klanten thuis worden getrakteerd op allerlei extra’s via live-streaming. En Fernanda is verpleegster, waarschijnlijk de enige die meer werk heeft dan voorheen.

Wij redden ons gelukkig redelijk. We hadden het nooit breed en we zitten nu ook wel krap bij kas, maar mijn grootouders krijgen hun pensioentje en mijn moeder kon blijven werken in de slagerij. Wellicht had ik zelf nu ook gewerkt, ik stond op het punt om af te studeren toen de pandemie uitbrak. Ik mis de universiteit. Ik probeer thuis wat te studeren, ik leer op eigen houtje vreemde talen. Ik ben een jaartje in Zweden geweest en ken al goed Zweeds. Engels gaat goed, ik ken wat Frans, ik probeer ook wat Duits en Nederlands te leren, wat overigens niet meevalt, zelfs voor mij als polyglot. Eerlijk gezegd gaat me het Russisch, Japans en Chinees beter af.

Voor de rest volg ik het nieuws goed. Binnen- en buitenlandse kranten online, Facebook et cetera. Hoe erg de situatie ook is, voor een student politicologie en sociologie zijn dit gouden tijden. Het is boeiend om te zien hoe de maatschappij omgaat met de nieuwe werkelijkheid. En als de politiek erbij om de hoek komt kijken, heb je je handen vol om alles te volgen. De ontwikkelingen volgen zich in een razend tempo op. Zo is er een hele discussie over hoe de regering omgaat met de coronacrisis. Met name burgemeesters van de drie grote steden Bogotá, Medellín en Cali zijn kritisch over de aanpak van president Duque, toevallig (?) ook een politieke tegenstander. Vooral de burgemeester van Bogotá, Claudia López, gooit er stevig de beuk in. Geen wonder, nergens heeft het virus zo hard toegeslagen als in haar stad. De door Duque ingevoerde economische reactiveringsmaatregelen van de btw-loze koopdagen, die leidden tot massale mensenmassa’s in shoppingcentra, waren haar een doorn in het oog. De drie burgemeesters hebben meer van dit soort dagen weten te voorkomen. López is inmiddels veruit de populairste politicus van het land. Velen hopen dat zij het volgende jaar bij de presidentsverkiezing opneemt tegen Duque, die onder vuur ligt vanwege beschuldiging van stemmenkoperij bij de vorige verkiezingen. Met name het feit dat drugsbaronnen het ronselen organiseerden, hebben zijn imago aangetast.

Sinds enige tijd hebben de aan huis gekluisterde Colombianen er een afleiding bij. Wat geen mens voor mogelijk had gehouden, is gebeurd. Oud-president Álvaro Uribe, achter de schermen nog altijd de machtigste man van het land, zit achter tralies vanwege obstructie van justitie. In het lopende onderzoek lijkt een hele beerput aan andere kwalijke zaken aan het licht te komen. Zoals zoveel andere dingen splijt de zaak Uribe het land volkomen doormidden. Voor de ene helft van het land is hij een soort Messias die het land behoedt voor socialistische/communistische toestanden zoals in het Venezuela van Chaves en Maduro, voor de andere helft is hij de vleesgeworden duivel, degene die verantwoordelijk is voor de grote ongelijkheid en armoede in Colombia, voor moorden en verdwijningen, voor de onmetelijke corruptie. De dagelijkse nieuwsstroom over hem is amper bij te benen. Met duizenden tegelijk geven de Colombianen hun mening op Facebook. Ik doe driftig mee, ook al weet ik dat niemand zijn mening zal veranderen. Maar het is een manier om stoom af te blazen. En dat is in de huidige coronatijd af en toe wel eens nodig. En fijn.

De moord op de Colombiaanse ex-presidentskandidaat Alvaro Gomez Hurtado in 1995 werd algemeen beschouwd als het werk van zijn politieke rivalen. Maar in een brief aan vredestribunaal zegt de FARC dat het achter de aanslag zat.

Voormalige bevelhebbers van de FARC-rebellengroep hebben de verantwoordelijkheid opgeëist voor zes moorden, waaronder die op de conservatieve politicus Alvaro Gomez Hurtado (foto).

De bekentenis werd gegeven in een brief aan het tribunaal voor speciale rechtspraak voor de vrede (JEP), dat belast is met het onderzoeken van misdaden die zijn gepleegd tijdens meer dan vijf decennia van gewapend conflict tussen de FARC en de regering.

JEP zei in een verklaring dat de brief, ondertekend door drie ex-FARC-commandanten, tot doel had “de waarheid te vertellen, de feiten te verduidelijken en de verantwoordelijkheid te nemen” voor verscheidene moorden tussen 1987 en 2002.

Het meest prominente slachtoffer was Gomez Hurtado – een drievoudige presidentskandidaat van de Conservatieve Partij en zoon van ex-president Laureano Gomez – die op 2 november 1995 in Bogota werd doodgeschoten.

Vóór de onthulling van de brief werd in Colombia algemeen aangenomen dat politieke rivalen met banden met het leger en drugshandelaren achter de moord zaten.

Andere moorden op de lijst waren die op wetgever Pablo Emilio Guarin in 1987, legergeneraal Fernando Landazabal Reyes in 1998 en voormalig vredesadviseur Jesus Antonio Bejarano in 1999.

De brief is ondertekend door de voormalige rebellencommandanten Julian Gallo, Pastor Alape en Pablo Catatumbo. Twee van hen, Gallo en Catatumbo, hebben momenteel zitting in het congres. Als onderdeel van een vredesakkoord dat in 2016 werd ondertekend, hebben de FARC-rebellen hun wapens overhandigd en een politieke partij opgericht. In het kader van de overeenkomst beloofden de leiders van de groep hun misdaden voor het JEP te bekennen en hun slachtoffers te compenseren. Als ze zich niet aan die belofte houden, krijgen ze te maken met de gewone rechtspraak.